Μπουζούκι House of Stathopoulo 1919

Μετά το θάνατο του Αναστάσιου Σταθόπουλου το 1915,στο εργαστάσιο εργάζονταν ο Επαμεινώνδας,ο Ορφέας ,ο Φρίξος και ο Ιταλός Henry Cappielo,ενώ η Μαριάνθη(χήρα του Σταθόπουλου) είχε την γενική επίβλεψη.
Σε γενικές γραμμες ακολουθείτο η γραμμη παραγωγής του πατέρα, τα αρχικά του οποίου κοσμούσαν τις ροζέττες των οργάνων,ενώ σφραγίζονταν με την δική του σφραγίδα A.Stathopoulo New York.
Το παρόν μπουζούκι είναι από τον Γενάρη του 1919.Έχει αύξοντα αριθμό 6600(!!)ενώ είναι το μοντέλο μπουζουκιού 138.
(Το μοντέλο 138 το 1913 στοίχιζε 15 δολλάρια).
Στην επισκευή διατηρήθηκαν όλα τα γνήσια μέρη του οργάνου.Το μόνο που αντικαταστάθηκε ήταν η ταστιέρα χρησιμοποιώντας και πάλι του ίδιους οδηγούς από όστρακο οι οποίοι έχουν πάχος 3 χιλ.
Επανακατασκευάστηκε ο καβαλλάρης βάσει των φωτογραφικών απεικονίσεων από τον κατάλογο του Σταθόπουλου.
Ο ήχος είναι ο τυπικός των οργάνων του Σταθόπουλου.
Το όργανο αρχικά ήταν τετράχορδο όπως τουλάχιστον μαρτυρεί ο πάνω εβένινος καβαλλάρης του.

Ταμπουράς 1903 (Ν.Μ)

Στις αρχές του 20 αι. στην Αθήνα και στα μεγάλα αστικά κέντρα λειτουργούσαν οργανοποιεία στα οποία κυρίως κατασκεύαζονταν όργανα που απαιτούν τεχνικά μεσα και ειδικές γνώσεις για την κατασκευή τους.Πέρα απ΄την "Αστική Οργανοποιεία" ο λαός της υπάιθρου κατασκεύαζε μουσικά όργανα ταμπουράδες ,σκαφτά μπουζούκια,λύρες ,ακολουθοώντας μια παράδοση αιώνων.
Ένα τέτοιο όργανο είναι και ο Ταμπουράς που επισκευάστηκε, κατασκευής του 1903 από κάποιον Ν.Μ(πιθανότατα).Ο κατασκευαστής του είχε μάλλον μεγάλη εμπειρία σε τέτοιου είδους όργανα καθώς ειδικά το σκάφος ακολουθεί μια τέλεια συμμετρία μορφής και πάχους(3χιλ.).
Σκάφος : Μουριά
Μανίκι: Κερασιά
Καπάκι:Έλατο και Καρυδιά
Μήκος χορδής: 72 εκ.
Ο ταμπουράς είχε τάστα τα οποία όμως δεν ακολουθούσαν κανένα δεδομένο τύπο.Έτσι τοποθετήθηκαν μπερντέδες χωρίς όμως να κλειστούν οι χαρακιές των τάστων και διατηρήθηκε η σημειοθεσία του.
Ηχητικά θυμίζει πάρα πολύ το μπουλγαρί του Φουσταλιέρη.

Μαντολίνο Αναστασίου Σταθόπουλου

Μαντολίνο κατασκευής Αναστασίου Σταθόπουλου Νέα Υόρκη 1904-1914.
Το Μαντολίνο είναι ανυπόγραφο πλην όμως έχει όλα τα χαρακτηριστικά κατασκευής του μεγάλου Έλληνα κατασκευαστή(μανίκι αποτελούμενο από πολλά κομμάτια,καλούπι,τελίωμα σκαφους-Κολλάντζα,διακόσμηση).
Αν και ανυπόγραφο φέρει ένα Χ χαραγμένο πίσω στην κλειδιέρα.Στον κατάλογο του Σταθόπουλου (1913) έχει τον αριθμό 2520
Το σκάφος αποτελέιται από 25 δόγες από βραζιλιάνικο παλίσσανδρο,το καπάκι είναι έλατο,το μανίκι το χαρακτηριστικό μαόνι με κελεμπέκι του Σταθόπουλου(13 διαφορετικά κομματια.
Είναι διακοσμημένο με διάφορα όστρακα και Ivoroid.
Στην επισκευή χρησιμοποιήθηκαν όλα τα αυθεντικά μέρη(ακόμη και οι βίδες).
Το μόνο που αλλάχτηκε, γιατι δεν ήταν επισκευάσιμο, ήταν η ταστιέρα,ωστόσο χρησιμοποιήθηκαν οι αυθεντικοί οδηγοι,και το βερνίκι του καπακιού(γομμολάκα).

Στα μαντολίνα ο Σταθόπουλος θεωρούσε τον εαυτό του ειδικό.Όπως μάλιστα αναφέρεται φημιζόταν από Ευρωπαίους και Αμερικανούς παίκτες.Το παρόν μαντολίνο κοστολογείτο το 1913, 20 δολλάρια και ήταν το τέταρτο σε ποιότητα απ΄τα εννέα μοντέλα μαντολίνων που κατασκεύαζε.Το ένατο μοντέλο είχε τιμή 75 δολλάρια ποσό υψηλό για την εποχή εκέινη.
Το παρακάτω μαντολίνο είναι πιθανότατα το ένατο μοντέλο.Φυλάσσεται στην συλλογή Stearns του πανεπιστημίου του Michigan.

Τζουράς-Μουριά

Τζουράς
Κατασκευή 2010
Σκάφος:Παλαιωμένη Μουριά
Καπάκι:Ευρ.Έλατο
Ταστιέρα:Έβενος
Μανίκι:Φλαμούρι με κόντρα τριανταφυλιά
Διακόσμηση:Όστρακα σε υπόβαθρο από έβενο,Ivoroid,Mother of Pearl,Έβενος
Σε δεύτερο πλάνο δύο Μπαγλαμάδες που ετοιμάζω,ο ένας από Βραζιλιάνικο Παλίσσανδρο και ο άλλος από κατσαρό Κελεμπέκι και Καρυδιά