Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ-STEFAN DAPERGOLAS




Γράφει ο Γιάννης Μαντζούτας
Στέφανος Δαπέργολας και Stefan Dapergolas

Το άρθρο αυτό γράφτηκε με σκοπό να γνωρίσουμε έναν μάλλον άγνωστο (τουλάχιστον μέχρι τώρα) παλιό Έλληνα οργανοποιό αλλά και να δούμε πως δύο άνθρωποι, που μεγάλωσαν και δημιούργησαν (ο ένας ακόμα δημιουργεί) σε άλλες εποχές και σε άλλους τόπους, μπορούν να μοιράζονται όχι μόνο το ίδιο ονοματεπώνυμο αλλά και το ίδιο ταλέντο, αυτό της οργανοποιίας.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Πριν μερικά χρόνια έπεσε στα χέρια μου ένα παλιό μαντολίνο σε πολύ άσχημη κατάσταση. Διάφορα ανοίγματα στο καπάκι και στο σκάφος, αποκολλημένο το καράβολο -που ευτυχώς το συγκρατούσαν στο μπράτσο οι χορδές και έτσι δε χάθηκε- και φιγούρα βγαλμένη με μόνο ένα αποτύπωμα να θυμίζει πως κάποτε σε εκείνο το σημείο υπήρχε ένα όμορφο σχέδιο με λουλούδια. Στο εσωτερικό του -και αυτό που ουσιαστικά με έκανε να το αγοράζω- υπήρχε μια ροζ ταμπέλα που έγραφε «Οργανοποιείον Στέφανου Δαπέργολα, οδός Χρεμωνίδου 37 Παγκράτι» και από κάτω συνέχιζε ίσως λίγο αστεία με το: «κατασκευάζονται και επισκευάζονται διάφορα όργανα, επίσης ειδική επισκευή ομβρελών»….- που ίσως και να αποτελεί μια μαρτυρία του τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ένας οργανοποιός για να ζήσει στις δύσκολες δεκαετίες του 30’ και του 40’.

Η διεύθυνση είχε σβηστεί με μολύβι και ακριβώς δίπλα είχε γραφτεί: «Ευτυχίδου 45» …γεγονός που μας δείχνει ότι ο οργανοποιός αυτός είχε αλλάξει διεύθυνση τουλάχιστο μία φορά.

Ψάχνοντας στο ίντερνετ πραγματικά δε βρήκα τίποτα μέχρι που κάποια στιγμή έπεσα στην ιστοσελίδα ενός Ελληνοαμερικανού οργανοποιού του Stefan Dapergola ο οποίος και ειδικεύεται στην κατασκευή υψηλής ποιότητας ηλεκτρικών κιθαρών με την επωνυμία D’Pergo guitars.
Αποφάσισα να του στείλω ένα email για να διαπιστώσω αν η συνωνυμία αυτή αποτελεί ένα τυχαίο γεγονός ή κάτι περισσότερο…
Αν και πίστευα ότι μάλλον δεν θα απαντήσει, η απάντηση του ήρθε τόσο γρήγορα που με άφησε έκπληκτο αλλά και πολύ χαρούμενο με τα όσα μου έγραφε…..
Ο Stefan είναι ο δισέγγονος του Στέφανου Δαπέργολα προς τιμήν του οποίου και πήρε το όνομα του…..
Σύμφωνα με τα στοιχεία που μου έδωσε, ο προπάππους του ήταν από την Κέρκυρα και ήταν ένας ολοκληρωμένος μουσικός ο οποίος και σπούδασε μαντολίνο στην Ιταλία πριν τον πόλεμο. Έπαιξε με πολλές ορχήστρες αλλά επίσης ασχολήθηκε ιδιαιτέρως και με την κατασκευή μουσικών οργάνων, κυρίως του αγαπημένου του οργάνου, του μαντολίνου. Είχε το δικό του οργανοποιείο στο Παγκράτι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 30’ μέχρι τις αρχές του 40’, προφανώς δηλαδή μέχρι τον πόλεμο.
Πέραν εκείνης της περιόδου δε γνωρίζει άλλα στοιχεία -υποσχέθηκε όμως να μου στείλει μια φωτογραφία του προπάππου του όταν τη βρει……
Όσον αφορά στο Stefan, γεννήθηκε στην Ελλάδα αλλά οι δικοί του μετακόμισαν στην Αμερική όταν ο ίδιος ήταν πολύ μικρός….. Ο Stefan κατασκευάζει υψηλής ποιότητας κιθάρες και πολύ ακριβές καθώς η ξυλεία που χρησιμοποιεί είναι πολύ ιδιαίτερη (πολύ παλιά ξύλα, κάποια από τα οποία έχουν ανασυρθεί από βυθούς) αλλά και όλα τα εξαρτήματα που χρησιμοποιεί -ακόμα και οι βίδες- είναι φτιαγμένα από τον ίδιο και την ομάδα του!!!

Ένα κάποιος θέλει να δει τη δουλειά του ή και να παραγγείλει ακόμα, μπορεί να το κάνει στην ηλεκτρονική διεύθυνση : http://www.dpergoguitars.com Θα ήθελα τελειώνοντας να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον ίδιο το Stefan Dapergola για τις πληροφορίες που μοιράστηκε μαζί μου καθώς και το φίλο μου Γιάννη Τσουλόγιαννη ο οποίος και χάρισε στο μαντολίνο αυτό την αρχική του μορφή και να παρακαλέσω όποιον αναγνώστη διαθέτει καποιο όργανο από τον παλιό αυτό μάστορα ή γνωρίζει κάποιες πληροφορίες παραπάνω να τις μοιραστεί μαζί μας ώστε να συμπληρωθεί περεταίρω αυτό το άρθρο.

Ο φίλος και εξαίρετος μουσικός Αλέξανδρος Κούστας έστειλε τις παρακάτω πληροφορίες για τον επίσης Κερκυραίο Μουσικό Δημήτρη Δαπέργολα πιθανότατα συγγενή του Στέφανου
Αντιγράφω:
Ο Δημήτρης Δαπέργολας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 20 Μαΐου 1946.
Γιος ιερέα, γαλουχείται με την εκκλησιαστική μουσική, και αργότερα, κατά την εφηβική του ηλικία, παίζει αρμόνιο και διευθύνει την εκκλησιαστική χορωδία στον Ι.Ν. της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στην Πλάκα της Αθήνας, όπου με την καθοδήγηση του μαέστρου της χορωδίας αυτής και συνθέτη εκκλησιαστικής μουσικής, Γιάννη Στεργίου, κάνει τα πρώτα βήματα στην διεύθυνση μουσικού συνόλου.
Σε μικρή ηλικία, επίσης, διδάσκεται τα πρώτα του μουσικά γράμματα από τον διακεκριμένο Κερκυραίο μουσουργό Γεράσιμο Ρομποτή. Σε ηλικία 20 χρονών, και ενώ σταδιοδρομεί σαν μαέστρος μοντέρνας ορχήστρας, σπουδάζει παράλληλα στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα και παίρνει μαθήματα πιάνου από τον διακεκριμένο Γερμανό πιανίστα και μουσικολόγο Αλέξανδρο Τουρνάισεν, ενώ τελειοποιείται στα ανώτερα μουσικά θεωρητικά μαθήματα από την καθηγήτρια Μαρία Χατούπη. Διδάσκεται επίσης μουσική μορφολογία και ιστορία της μουσικής από το μαέστρο και συνθέτη Αντίοχο Ευαγγελάτο.
Έχοντας πάρει τα πτυχία ωδικής, αρμονίας και αντίστιξης, το 1975 φεύγει από την Ελλάδα και, πηγαίνοντας στο Βέλγιο, γίνεται δεκτός στο Βασιλικό ωδείο των Βρυξελλών, όπου σπουδάζει φούγκα, μουσική ανάλυση, ενορχήστρωση, αλλά ιδίως διεύθυνση συμφωνικής ορχήστρας, όπερας, και χορωδίας, έχοντας αντίστοιχα για καθηγητές τους: Marcel Quinet, Frederik Van Rossum, Jaquelline Fontyn και Julien Ghyoros, ο οποίος τον μύησε στους τρόπους διεύθυνσης συμφωνικής ορχήστρας και στα μυστικά του χειρισμού της μπαγκέτας.
Το Δεκέμβρη του 1979 τελειώνει τις σπουδές του με έπαινο, και στις 12 Δεκεμβρίου παίρνει τον τίτλο του διευθυντή συμφωνικής ορχήστρας, διευθύνοντας την συμφωνική κρατική ορχήστρα των Βρυξελλών στα έργα: "Ηρωική συμφωνία" του Μπετόβεν, παραλλαγές του Μπραμς σε θέμα του Χάυδν, "Συμφωνία του Νέου Κόσμου" (Ντβόρζακ), αποσπάσματα από τον "Κουρέα της Σεβίλλης" του Ροσίνι, "Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα" (Μπετόβεν) και "Δον Ζουάν", συμφωνικό ποίημα του Ρίχαρντ Στράους.
Ο Δημήτρης Δαπέργολας έχει επίσης διευθύνει την συμφωνική ορχήστρα του ωδείου των Βρυξελλών, τη χορωδία και την ορχήστρα εγχόρδων, καθώς επίσης και την ορχήστρα του πανεπιστημίου της Λιέγης.
Την ίδια χρονιά (1979) ξαναγυρίζει στην Ελλάδα και για λόγους μουσικοπαιδαγωγικούς, καθώς και για παρόμοιους κοινωνικής και οικογενειακής ασφάλισης, διορίζεται (κατόπιν επιτυχών εξετάσεων στο Δημόσιο) καθηγητής μουσικής μέσης εκπαίδευσης, με οργανική θέση στο 1ο γυμνάσιο Κέρκυρας.
Το 1980, διορίζεται καθηγητής στο ωδείο της Φιλαρμονικής εταιρείας Κέρκυρας, όπου διδάσκει τα ανώτερα μουσικά θεωρητικά, και παραδίδει μαθήματα πιάνου. Διευθύνει επίσης και παρουσιάζει σε συναυλίες τη συμφωνική ορχήστρα που ίδρυσε εκεί ο Γεράσιμος Ρομποτής.
Κατόπιν επιτυχών εξετάσεων, γίνεται το καλοκαίρι του 1981 κάτοχος και του ελληνικού πτυχίου φούγκας (Ελληνικού Ωδείου), ενώ την ίδια εποχή σαν καλλιτεχνικός διευθυντής της "Χορωδίας Κέρκυρας" συμμετέχει σε κρατικό συνέδριο διευθυντών χορωδίας με θέμα την χορωδιακή ανάπτυξη. Συμμετέχει επίσης σε συνέδρια του Δήμου Κερκυραίων και πραγματοποιεί δημόσια ομιλίες και εισηγήσεις για μουσικά και διάφορα άλλα πολιτιστικά θέματα.
Τον ίδιο χρόνο (1981) και κατόπιν εντολής της Δημοτικής αρχής Κέρκυρας, συμμετέχει στην επιτροπή επιλογής της χορωδίας Δήμου Κερκυραίων. Έχει επίσης συμμετάσχει των επιτροπών απονομής του "βραβείου Σπύρου Μοντσενίγου" καθώς και επιτροπών απονομής πτυχίων του ωδείου της Φ.Ε. Κέρκυρας, και του ωδείου Κέρκυρας.
Ο Δημήτρης Δαπέργολας είναι ο ιδρυτής και διευθυντής της συμφωνικής ορχήστρας του Δήμου Κερκυραίων, με την οποία πραγματοποίησε αρκετές συναυλίες, και τις περισσότερες με την από κοινού σύμπραξη μετά της μεικτής χορωδίας του Δήμου Κερκυραίων. Το 1990, αποχωρεί από την θέση του διευθυντή της συμφωνικής ορχήστρας του Δήμου Κερκυραίων. Διετέλεσε αρχιμουσικός της φιλαρμονικής Άνω Κορακιάνας "Σπύρος Σαμάρας", διευθυντής της εκκλησιαστικής χορωδίας του Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνος (Σαρόκου), και καθηγητής ανωτέρων θεωρητικών στο Ωδείο Κέρκυρας.
Τα δυο τελευταία χρόνια της ζωής του υπήρξαν πολυτάραχα. Σειρά γεγονότων, κλόνισε την σωματική και ψυχική του υγεία, με αποτέλεσμα τον θάνατό του, στις 11 Ιανουαρίου 1996.

Συνθέσεις και συγγραφικό έργο
Στο συνθετικό τομέα έχει γράψει: μία λειτουργία (ορθόδοξης εκκλησίας) σε Do ελάσσονα, τρεις φούγκες, μια συμφωνία σε τέσσερα μέρη (Συμφωνία της Κέρκυρας), μερικά τραγούδια και ένα ημιτελές κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα, (συνέθεσε μόνο το πρώτο μέρος).
Στο συγγραφικό τομέα έχει παρουσιάσει μια μέθοδο κιθάρας, το μουσικό ημερολόγιο, ομιλίες, διαλέξεις (που έχει πραγματοποιήσει προς το σύλλογο Ελληνίδων επιστημόνων, τη ΧΕΝ Κέρκυρας, τις "Κερκυραϊκές εβδομάδες 1981 και 1982" και το ΚΕΜΕΔΙ) πολλά άρθρα στον κερκυραϊκό Τύπο για μουσικά θέματα και χρονικά, και το ανέκδοτο έως τώρα, λεξικό των Ελλήνων συνθετών.

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Τριχορδο Ζοζεφ 1952



Μολις τελίωσα την επισκευή.
Έγιναν οι παρακάτω εργασίες.
Αποκατάσταση καπακιού-επανακόληση των ίδιων καμαριών
Επισκευή σκάφους-κολλήματα, εσωτερική ενίσχυση
Αλλαγή ταστιέρας
Τοποθέτηση διακοσμητικών "αυτιών"στο καπάκι
Λουστράρισμα με γομολάκκα
Καθαρισμός και λειτουργική αποκατάσταση των κλειδιών.
Αυτό που ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακό ήταν η εσωτερική κατασκευή του οργάνου η οποία είχε γίνει με μεγάλη επιμέλεια.
Ο ήχος του είναι ο γλύκος κανταδόρικος ήχος των μπουζουκιών της δεκαετίας του 50
Το μήκος χορδής είναι 67 εκ.

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Τρίχορδο Καρυδιά



Κατασκευή 2010
Σκάφος: Καρυδιά
Καπάκι:Ευρ.Έλατο
Μανίκι:Φλαμούρι,Τριανταφυλλιά
Ταστιέρα:Εβενος
Διακόσμηση:Μαυρη πάστα,Mother of Pearl,Abalone,Ivoroid,Έβενος

wedding cars Newcastle