Μπουζουκι Δημητρίου Μούρτζινου Τέλη 19ου αι.

Ο Δημήτριος Μούρτζινος ήταν ο σημαντικότερος εν Ελλάδι οργανοποιός του 20 αι.
Αν και στις διαφημίσεις του αναφερόταν στα μπουζούκια μέχρι τώρα δεν έιχε βρέθει όργανο που να πιστοποιεί ότι το εργαστήριο του παρήγαγε μπουζούκια,εν αντιθέσει με τα μαντολίνα και τις κιθάρες που είναι αφθονα.
Πρόσφατα ανακαλύφθηκε ένα εντυπωσιακό Μπουζούκι που χρονολογείται στα τέλη του 19 αι.Είναι από παλίσσανδρο και κελεμπέκι και έχει μήκος χορδής 66 εκατοστα.

Το όργανο διατίθεται προς πώληση.Πληροφορίες στο τηλ.:6944382298 Κος Πέτρος
Στοιχέια για το βιο και το έργο του Μούρτζινου αντλούμε απο την εισήγηση του Π.Καγιάφα στο 1ο Συνέδριο οργανοποιείας στη Σπάρτη τα πρακτικά του οποίου είναι υπό δημοσίευση.
Αντιγράφω λοιπόν:

Δημήτριος Μούρτζινος (1857-1931)

Ο Δημήτριος Μούρτζινος αναγνωρίζεται ως ένας από τους καλύτερους Έλληνες οργανοποιούς. Καταγόταν από την Αίγινα και σύμφωνα με το Λεξικό Ελληνικής Μουσικής του Τ. Καλογερόπουλου, αρχικά ήταν επιπλοποιός και για μεγάλο διάστημα ο μοναδικός τεχνίτης οργανοποιός. Την τέχνη του οργανοποιού την έμαθε στο εργαστήριο του Ιωάννη Γομπάκη. Εκτός από οργανοποιός ήταν και τραγουδιστής. Για την καταπληκτική δουλειά του στην οργανοποιία, βραβεύτηκε στις διεθνείς εκθέσεις του Παρισιού (1889 και 1900), των Αθηνών (1903), της Οστάνδης (1904) και της Λιέγης (1905).

Το εργαστήριό του ήταν στην οδό Κολοκοτρώνη 67 στο κέντρο της Αθήνας. Φαίνεται ότι εκείνη την εποχή η οδός Κολοκοτρώνη ήταν «η πιάτσα» της οργανοποιίας γιατί εκεί υπήρχαν και άλλα εργαστήρια, όπως για παράδειγμα του Ιωάννη Σταθόπουλου που ήταν στην Κολοκοτρώνη 56. Το εργαστήριο του Δ. Μούρτζινου μετακόμισε το 1911 στην ίδια οδό από τον αριθμό 67, στον αριθμό 57. Μάλιστα σε διαφημίσεις του εργαστηρίου στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» το 1916, αναφέρεται ότι είναι «το πρώτον εν τη Ανατολή εργοστάσιον μουσικών οργάνων».


Ο Δημήτριος Μούρτζινος ήταν πολύ καλός κατασκευαστής μαντολίνων και κιθαρών. Για τις επιδόσεις του αυτές βραβεύτηκε σε διεθνείς εκθέσεις. Έχει ενδιαφέρον να δούμε τι συνέβη κατά την συμμετοχή του στην έκθεση των Παρισίων του 1900. Ο Δ. Μούρτζινος είχε στείλει μερικά όργανα, μεταξύ αυτών ένα μαντολίνο ιδιαίτερης καλλιτεχνικής αξίας, κατασκευασμένο από σπάνια και ασυνήθιστα υλικά, όπως η ταρταρούγα (όστρακο χελώνας) και διακοσμημένο με ασήμι και όστρακα. Το όργανο ήταν τόσο περίτεχνα κατασκευασμένο που η ελλανόδικος επιτροπή, θεώρησε ότι ήταν αδύνατο να κατασκευάστηκε από Έλληνα οργανοποιό και γι αυτό το λόγο δεν ήθελε να του απονείμει βραβείο. Μετά από τις έντονες διαμαρτυρίες της Ελληνικής πλευράς και τις έγγραφες διαβεβαιώσεις του Δ. Μούρτζινου ότι το όργανο ήταν δικό του και ότι θα μπορούσε μπροστά στην Επιτροπή να κατασκευάσει ένα καινούργιο πανομοιότυπο, η επιτροπή «χάριν λεπτότητος, όπως μη φανώσιν ως εντελώς αμφιβάλλοντες» τελικά του απένειμε το χάλκινο βραβείο. Ενδιαφέρον έχει επίσης ότι το 1901 ο Μούρτζινος καταμήνυσε κάποιο συνάδελφό του, ότι με ανώνυμο επιστολή τον συκοφάντησε στην ελλανόδικο επιτροπή.

Όπως αναφέρθηκε, ο Μούρτζινος ήταν επίσης και τραγουδιστής. Από δημοσίευμα της εφημερίδας ΣΚΡΙΠ στις 14-3-1903 μαθαίνουμε ότι ο Δ. Μούρτζινος θα τραγουδούσε σε εκδήλωση στην αίθουσα του Παρνασσού δύο δημοτικά τραγούδια. Το «Στη γιόμιση του φεγγαριού μού ‘κανες σκύλα μάγια» και το «Ειρηνάκι μου».