Μετά το θάνατο του Αναστάσιου Σταθόπουλου το 1915,στο εργαστάσιο εργάζονταν ο Επαμεινώνδας,ο Ορφέας ,ο Φρίξος και ο Ιταλός Henry Cappielo,ενώ η Μαριάνθη(χήρα του Σταθόπουλου) είχε την γενική επίβλεψη.
Σε γενικές γραμμες ακολουθείτο η γραμμη παραγωγής του πατέρα, τα αρχικά του οποίου κοσμούσαν τις ροζέττες των οργάνων,ενώ σφραγίζονταν με την δική του σφραγίδα A.Stathopoulo New York.
Το παρόν μπουζούκι είναι από τον Γενάρη του 1919.Έχει αύξοντα αριθμό 6600(!!)ενώ είναι το μοντέλο μπουζουκιού 138.
(Το μοντέλο 138 το 1913 στοίχιζε 15 δολλάρια).
Στην επισκευή διατηρήθηκαν όλα τα γνήσια μέρη του οργάνου.Το μόνο που αντικαταστάθηκε ήταν η ταστιέρα χρησιμοποιώντας και πάλι του ίδιους οδηγούς από όστρακο οι οποίοι έχουν πάχος 3 χιλ.
Επανακατασκευάστηκε ο καβαλλάρης βάσει των φωτογραφικών απεικονίσεων από τον κατάλογο του Σταθόπουλου.
Ο ήχος είναι ο τυπικός των οργάνων του Σταθόπουλου.
Το όργανο αρχικά ήταν τετράχορδο όπως τουλάχιστον μαρτυρεί ο πάνω εβένινος καβαλλάρης του.
2 σχόλια:
Εξαίρετο Γιάννη και συγχαρητήρια.
Ερώτημα για τον πάνω καβαλάρη (τον εβένινο) που πρόδιδε όπως είπες τον τετράχορδο χαρακτήρα του.
Ηταν χαραγμένος κατά τρόπο που να σε πείθει ότι ήταν του Σταθόπουλου η χάραξη; Ρωτώ γιατί στο δικό μου, υπήρχαν διάφορες εγκοπές, πάνω από 8, κακοχαραγμένες, προφανώς εργο του παππού μου ή κάποιου άλλου. Με άλλα λόγια δεν ξέρω αν είχε πέσει κάποια μόδα στην Πελοπόνησο να τα κάνουν από κάποια στιγμή και μετά τετράχορδα.
Το μπράτσο πάντως ενώ είναι σχετικά φαρδύ για τρίχορδο, είναι πολύ στενό για τετράχορδο!
Για την ακρίβεια οι συνολικές χαρακιές είναι 9.Πάντως ο πάνω καβαλλάρης ήταν ο γνήσιος.Ισως η πάνω χορδή να ήταν τριπλή.
Δημοσίευση σχολίου